จำได้ดีที่แม่ตานน้อย ตากับยาย (เพื่อนยาย มี ยายปี๋ ยายหน่อ )พวกท่ายต้องหาบของมาขายที่สถานีรถไฟในตอนเช้าแล้วกลับไปนอนที่ห้างในสวนลำไย..พออีวันตอนบ่ายๆก็จหาบของที่ซื้อจากชาวบ้าน เป็นพวกพืชผักในสวน และของป่า เห้ด หน่อไม้ ขึ้นรถไฟกลับไปขายที่ห้างฉัตร..สถานีรถไฟแม่ตานน้อย จึงเป็นสถานที่ในวัยเด็กเราเคยวิ่งเล่น เวลาโรงเรียนปิดเทอม พวกเราจะได้มาอยู่สวนเป็นเลานานนาน สนุกบ้าง เหงาบ้างก็ตามประสาเด้กบ้านนอก ไม่ม่ไฟฟ้า ม่แต่ โกมไฟน้ำมันก้าด เวลาอ่านหนังสือ ง่วง ไฟก็ไหม้ผมหน้าม้าเรา ฮิฮิอิ..ที่ชอบอีกอย่างก็คือ วิทยุ ยายชอบฟัง ซอ.มากมาก เขาซอเป็นเรื่องๆๆๆๆๆ ส่วนคุณตา ชอบฟังซอล่องน่าน เพราะไปอีกแบบ วันหลังจะหามาลงให้ดูและฟัง เราว่ามันอัฉริยะกว่าเพลง แรป ในสมัยนี้นะ ว่ามั้ย คนแก่ แก่ ท้งหลาย
บ้านพักนายสถานีแม่ตานน้อย
ทางเดินข้ามสะพานไปบ้านพัก ลุงแสน เราเรียกว่า วอ มองไปด้านล่าง เสียวไส้มากๆๆๆๆๆ
สะพานคอมดพสิตแห่งแรกของประเทสไทย
เอื้อเฟื้อภาพจาก เรารักรถไฟ เดี๋ยวจะลง เวปให้นะคะ
